Sabina de Rozario heeft een Nederlandse moeder en een Indische vader. Zij publiceerde het eerste boek over Indische jongeren van de derde generatie met de titel Door Blauwe Ogen (2005). Ook schrijft zij artikelen voor haar eigentijdse blog met de gelijknamige titel. Sabina woont sinds 2010 in Indonesië.
Jongeren voor de camera van de ‘partypic fotograaf’ tijdens Asian parties waren de inspiratiebron voor mijn boek Door blauwe ogen. Ik vond het mooi om te zien: een zelfverzekerde generatie met een gemengde afkomst enthousiast poserend voor de foto. Hoe deze Indische leeftijdsgenoten, trendy en outgoing, zich manifesteerden, intrigeerde me mateloos.
Ze brachten mij op een spoor dat ik wilde uitwerken. Er mooi uitzien zoals zij deden, en een beetje poseren is leuk, maar wat dachten ze nou? Ik wilde naar binnen kijken om te zien welke invloed hun Indische roots op hen had, hoe zij het Indisch-zijn uitdroegen in hun dagelijkse bestaan.
Die Asian of Indo parties, voor wie het niet weet, dat was wat. Een venue vol mooi aangeklede trendsetters die wilden opvallen. Zo’n feest met namen als I love Indo, Jumpa en VeryAzn, deed het meest denken aan een pasar malam zonder de fruitkraampjes en oubollige optredens. Als jonge Indo wist je, daar moet ik bij zijn. Iedereen voelde zich senang op zo’n Indofeest. Want we waren onder ons. Dj’s lieten ons dansen tot de tl-verlichting aanging, waarna we met moeite accepteerden dat ons feest weer voorbij was
